donderdagblog : eerste toernee in de USA op het Glenn Miller Festival

De eerste keer toeren in de USA.

Juni 2002 deed zich de mogelijkheid voor een toerneetje te doen in de USA. Ter gelegenheid van het jaarlijkse Glenn Miller Festival in diens geboortedorpje Clarinda in de staat Iowa, mocht ik met de Jack Million Band mijn kunsten als 1^e tenorist vertonen.

Na het inchecken het bekende hangen totdat er geboard mocht worden in de Airbus A 340 van de illustere, maar spotgoedkope, maatschappij Kuwait Airlines. Na het opstijgen zetten we koers naar onze bestemming Chicago en zagen we Nederland steeds kleiner worden. Alles verliep prima, totdat we het Schotse luchtruim inhobbelden. Een turbulentiegebied van Schotland tot Canada zorgde ervoor dat we ruim vijf uur lang het gevoel hadden in Efteling Airlines beland te zijn. Er kon geen maaltijd geserveerd worden en druppels van de dubieus functionerende airco rolden uit de bagagevakken precies op onze kledij.

De aanblik van de hoofdpurser die met bezweet hoofd angstvallig met zijn ketting prevelend bad, was niet goed voor mijn vliegangst. De TV schermpjes en radio deden het inmiddels niet meer. Gelukkig deed als enige de pijl die voortdurend naar Mekka wees, ergens beneden, achter ons, het altijd nog. Daar heb je als passagier pas echt houvast aan.

Boven Canada aangekomen werd het weer rustig, maar bleek de duur tot de landing te kort te zijn om onze maaltijd alsnog te serveren. Er werd  besloten dat een kop koffie wel genoeg zou zijn. Over het Erie Meer, langs het hoogste gebouw van de USA, de Sears Tower, werd veilig geland op Chicago O’ Hare.

Na de landing alle ballen verzamelen en kennis maken met de organisatie van het Glenn Miller Festival. De vriendelijke buschauffeur die ons door de nacht het laatste minieme stukje van 700 km van onze reis van 7000 kilometer zou brengen, was uiterst dienstbaar. Zo gebeurde het dat we naast het vliegveld in een hamburgertent belandden waar overal TV schermen hingen met daarop een basketballfinale. Gelukkig hadden ze ook een veggie-burger (vegetarische hamburger) voor mij en dat was smikkelen en smullen na zo’n 11 uur zonder voedsel.

De hamburgertent bleek een oude brouwerij en alle soorten bier waren op fust, zoals onze Vlaamse collega’s opmerkten. Derhalve zaten we drie uur later nog steeds aan de bar voor een vergelijkend warenonderzoek van het gerstenat en begon onze buschauffeur toch een beetje droevig te kijken. Na bijna vijf uur op Amerikaanse bodem konden we aangeschoten beginnen aan onze laatste etappe tot Clarinda, geboorteplaats van Glenn Miller in de staat Iowa, nog altijd 700 kilometer langs korenvelden, korenvelden en graanvelden. De busreis duurde nog langer dan de vliegreis en gebroken kwamen we aan in Clarinda.

Hier werd kennis gemaakt met onze gastgezinnen. Na onze spullen te hebben gedropt en ons te hebben opgefrist kregen we een toertje aangeboden door onze gastgezinnen langs de highlights van het 1000 zielen tellende Clarinda. Het geboortehuis van Glenn Miller werd bezocht, het Glenn Miller Museum, de watertoren en de gevangenis, alle bezienswaardig­heden.

Ik begrijp nu eindelijk ook waarom de Miller-hit  “Don’t sit under the apple tree” door humoristisch collega-musici (lees koperblazers), werd hernoemd tot “Don’t shit under the apple tree”. In de tuin van het ouderlijk huis van Glenn Miller staat immers een prachtige appelboom met in de schaduw een schattig WC huisje !

Clarinda begon na anderhalve dag al erg benauwend te worden en ik besloot op onze vrije dag een auto te huren en naar Kansas City te rijden. Doe maar een Chevrolet, die zijn betrouwbaar. De onze helaas niet, want na twee uur rijden, met de skyline van Kansas City in ons zicht, begaf onze Chevy het. Het verhuur­bedrijf zou wel even een nieuwe langs komen brengen. Toch nog een erg leuke dag gehad in Kansas, eindelijk een stad. Helaas niet het graf van Charlie Parker, die in zijn geboortestad begraven ligt, kunnen vinden. Een avontuurtje rijker keerden we in de late avond terug naar het benauwende Clarinda.

De Inda-clare, enige kroeg in town, diende voor en na onze concerten als ontmoetings­plek voor de bandleden die namelijk all over the place gehuisvest waren. Hier werd gemixt met de locale Hell’s Angels en festivalbezoekers.  Na een weekje Clarinda werd afscheid genomen van onze Amerikaanse vrienden en vlogen we weer naar Nederland.

 ACTIVITEITEN
10 april directie Fort Night Swing, Wilnis
11 april workshop improviseren voor HaFa / beginners, Saxcompany, Den Bosch
15 april directie / workshop Lichte Muziek, Fanfare “Kunst en Vriendschap”, Wittem
17 april directie / workshop Lichte Muziek, Fanfare “de Hoop”, Stellendam
18 april Swing ‘n SIng, met Fort Night te Swing in Abcoude en Mijdrecht
19 april West Coast Big Band, Beauforthuis, Austerlitz
20 april Konrad Koselleck Big Band, BIMhuis, Amsterdam
26 april Ellen ten Damme, Kurhaus, Scheveningen